بیا یه بازی کنیم: یه نوشیدنی رو تصور کن که با سنگنوردی جور درمیاد. سه، دو، یک... بذار حدس بزنم، نکنه منظورت آبجو بود؟
از همون روزای اولی که سنگنوردی ریشه توی فرهنگ آلترناتیو داشت و نوشیدن الکل، هم توی مسیر و هم به عنوان جشن بعد از صعود، یه پای ثابت ماجرا بود، تا به امروز که حتی توی سالن‌های سنگنوردی، آبجوهای دست‌ساز و خاص سرو می‌شه، جدا کردن نوشیدن و سنگنوردی واقعاً کار راحتی نیست.
در واقع، طبق نظرسنجی سال ۲۰۱۸ مجله‌ی Climbing، حدود ۴۳ درصد از خواننده‌هاش، نوشیدنی محبوب بعد از صعودشون یه آبجوی خنک بوده.
اما از اون‌جایی که ماها ورزشکارهایی هستیم که معمولاً روی عملکرد و سلامتی‌مون حساس‌ایم، یه سؤال همواره ذهنمون رو مشغول می‌کنه: آیا الکل داره به عملکردمون آسیب می‌زنه؟
اینجا کلی موضوع مختلف پیش میاد: تأثیرات تغذیه‌ای و بازیابی بدن، ملاحظات ایمنی مربوط به سنگنوردی در حالت نوشیده، جنبه‌های اجتماعی و فرهنگی نوشیدن، و البته، اون بخش تاریک‌تر ماجرا یعنی اختلال مصرف الکل (یا همون الکلیسم)
